“Rabbimin katında on ismim vardır. Ben Muhammed’im. Ahmed’im. Mahi’yim; Allahü Teâlâ (c.c) benimle küfrü mahvedecektir. Ben Akib’im; benden sonra peygamber yoktur. Ben Haşir’im; Allah kullarını beni müteakip haşredecektir. Ben rahmet Resulüyüm, ben tevbe Resuluyüm, ben Melahim Resulüyüm, ben Mukaffa’yım; herkes bana uyar. Ben Kussem’im, yani olgun ve bütün iyilikleri cami bir insanım.” (Ebu’ş-Şeyh. Abdullah b. Ubeyd’den rivayet edilmiştir. Müslim tercümesi c.7 sf:227)

Bir gün Hz. Resul’ün yanına ahireti, cennet ve cehennemi inkâr eden münkir ve kâfir insanlar gelir. Reddettikleri şeylere nazaran Hz. Ali onlara çok mantıklı bir şey söyler. “Sizler bizim iddia etiğimiz şeyleri inkâr ediyorsunuz. Sizler “Ebedi saadet yok, ahiret yok, hani cennet cehennem nerede, siz oraya gidip geldiniz mi? diyorsunuz. Sizin bu inkâr ettiklerinizin hepsi var, ama eğer yarın sizin dediğiniz gibi çıkarsa yüz yirmi dört bin peygamber kendi mucizesine dayanarak, güvenerek var diyorlarsa yüz yirmi dört bin evliya kendi kerametlerine güvenip bu davanın arkasında duruyorsa, ya bizim dediğimiz gibi çıkarsa, öbür âlem varsa, cehennem varsa, ebedi saadet varsa bu noktada sizler neyi kaybettiğinizin farkında mısınız? Ama diyelim ki yarın sizin dediğiniz gibi çıktı, ahiret gibi bir şey olmadı biz buna inanmakla bu yolu tercih etmekle dünyada neyi kaybedeceğiz?”

Ne çok şey görüyor gözlerim. Oysa kör olmak istiyorum Zinnure gibi aşkımdan; yalnız seni görsün gözlerim. Dillerim senden gayrısına lal olsun istiyorum. Kimim ben ya Resulallah? Neden yanında, yakınında değilim? Neden senin için ölümüne atmıyor yüreğim? Neden sen değilsin sadece emelim? Oysa ben Habbab olmak istiyorum. Tenimden akan yağlar müşrik ateşini söndürsün. Yandıkça yanayım senin için. Sönen ateş değil ben olayım ya Resulallah! ‘Mağaradaki gecesine bütün amelimi verirdim.’ dediği gibi Hz. Ömer’in, Hz. Ebu Bekir’in seni gören gözlerine bütün ömrümü vermek isterdim.

Hak Teâlâ sanki insana "O cansız yer bile, kıyamet koparken hareket etmeye başlarken, senin hareket etme ve gafletten uyanma zamanın gelmedi mi?" demek istemiştir. "O (dağı), Allah´ın haşyetinden paramparça olmuş ve korkmuş olarak görürsün" (Haşr, 21) ayeti de buna yakın bir iadedir. Bil ki "zelle", alışılmış olan hareketler için kullanılır; "zelzele" ise, kendisinde tekrar manası mevcut olduğu için, şiddetli-büyük hareketler için kullanılır. İşte bu hareketin şiddetli oluşundan ötürü, Allah Teâlâ bu sarsıntıyı, büyük olarak niteleyerek, "Kıyametin sarsıntısı, büyük bir şeydir." (Hacc,1) buyrulmuştur.